Maandag 15 april 2002
Back home… ’s Middags om half drie doe ik thuis de deur open. Een bizarre gewaarwording. Op de een of andere manier lijkt het huis heel anders dan voor vertrek. Alsof de samenhang tussen alle objecten verdwenen is. Meteen gaat de telefoon. Met m’n rugzak nog om neem ik op. Het is mijn mama die even vraagt hoe het gegaan is. Na een lang gesprek begin ik wat uit te pakken en op te ruimen. Daarna start meteen het dagelijkse ritueel van boodschappen doen, eten etc. Allemaal erg wennen.
De laatste dagen in Salta heb ik veel lol gehad met de Braziliaan Grigory en Jonathan uit Engeland. Veel door de stad gelopen, lekker eten, ’s avonds tot erg laat zitten filosoferen op het dakterras met Argetijns bier en muziek van Pink Floyd. Een dag zijn we met z’n drieen met de bus naar San Antonio gegaan en hebben daar een tochtje gelopen door de schitterende kloof. Het lijkt alsof je door een Peruaans regenwoud loopt en je waant je 100-den kilometers van de bewoonde wereld. Toch ligt dit dal maar 15 kilometer van Salta af. Een andere dag ben ik met een citybike de bergen achter Salta ingefietst, een off-road pad van een kilomter of 15 opgereden en afgedenderd – heel spectaculair! – en een locale wielrenner afgetroefd door hem te kloppen na een spannende race terug naar Salta.
Aangezien de busritten via San Pedro de Atacama en Antafogasta erg lang duren en de marge ertussen nogal klein is, besluit ik de directe bus terug te nemen naar Santiago de Chile. Dit is een zit van 26 uur, met twee keer overstappen. Deze bussen zijn een stuk minder luxe dan die op de heenreis, maar uiteindelijk valt de reis toch nog mee. In Santiago ga ik naar het bekende Scott’s Place, een hostel waar de eigenaar (de Amerikaan Scott) een ongelooflijke fruitsalade maakt voor bij het ontbijt. Dit is zeker voldoende reden om er te gaan slapen! Ook de bananencake is voortreffelijk.
Ik heb mijn terugreis niet bevestigd. Lufthansa is een van de weinige maatschappijen die dit niet verplicht stellen. Het vliegtuig heeft gelukkig geen vertraging – of wat nog erger zou zijn, vertrekt niet eerder dan op het ticket staat. Alle vluchten gaan volgens schema, zelf de trein staat klaar op Schiphol en vertrekt op tijd. ’s Middags om half drie doe ik thuis de deur open. Een bizarre gewaarwording. Op de een of andere manier lijkt het huis heel anders dan voor vertrek. Alsof de samenhang tussen alle objecten verdwenen is…